19’uda Kazasız Belasız Bitirdik

Vay be. 19 yıl bitmiş. Ne çabuk. İki ağaç arasını kale yaptığımız günler ne çabuk geçmiş. Farkında bile değilim.

Evet, saat şu an tam 00:00. 22 Ocak’ın ilk dakikaları.

İlkokula başladığım ilk gün. Herkes feryat figan ağlarken ben gidip bir sıraya oturdum. İlkokul yıllarımı dahi hatırlıyorum. 13 yıl geçmesine rağmen.

Annemin gözünde ne çabuk büyüdüm, babamın gözünde eşşek kadar oldum, kardeşlerimin gözünde abi.

Çok fazla zaman geçmiş. Askere çağırmaları da an meselesi zaten. Geçen sene de böyle bir yazı yazmıştım. Yine doğum günümdü. O günden bu güne neler değişmedi ki? En basitinden yazdığım yazılar bile değişti. Düşüncelerim, yaşantım…

Şimdiye dek ömrümün en güzel yılını geçirdim. Harika dostluklar edindim. Her ne kadar kan bağımız bulunmasada birçok kardeşim oldu. Hepsine ne kadar teşekkür etsem az. Her şey için.

Geçen sene yazdığım doğum günü yazısına baktım da aynen şöyle yazmışım. “Sanırım en güzel senem 18 yaşımdı. Çok güzel dostluklar edindim. Çok fazla şey öğrendim. Hani keşke bitmese diyebileceğim bir yaştı benim için.” Kesinlikle yalan söylemişim. :) Ya da her geçen senem bir önceki seneden daha güzel oluyor.

Geçen 1 senede yazılarımdaki değişmeyi göstermek istiyorum. Buradaki yazı geçen sene 18 yaşımı doldurduktan sonra yazdığım yazı. Görün artık değişimi. :) Yok yok kesinlikle büyümüşüm. Ne biçim bir yazı yazmışım geçen sene. :)

Bana kahve ısmarlamak ister misin? ☕