aferin kalbim

Hiç yazasım gelmiyor bu aralar kalem kağıda düşman oldum elime bile almıyorum.
Niye böyleyim bilmiyorum yazamıyorum.
Sessizlikteyim…
Duyulmaz bir çıglıktayım suskunluk denen güzellikteyim
Hüzün işgaline kapalıyım artık
Serseri gecelerde virane gibiyim ne yolum belli nede hedefim
Sadece yürüyorum önümü göremeden ne vardı diyorum aydınlatsaydın yolumu
Karanlıklardan kurtarsaydın beni
Mahkum etmeseydin müebbet yalnızlığa…

Artık yok sana dair yazılar son mektubu yazmıştım aylar önce diğerlerinin de yolu çöpte bitecek yada savrulup giden küllerde
Aklım karışık ama kalbim… o sabit tek dediği var onu asla vazgeçirmem
Ama ya aklım? Sürekli karmaşa sürekli oyunlar…
Nerde gerçek nerde yalan?
Eğer aklıma uyarsam yalan bir şeyi beklediğim doğruymuş gibi gösterecek bana
Ama kalbime uydum ben yanılma payı vermiyorum ona güveniyorum
Doğru geldiğinde her şeyiyle hazır olacak

Peki soruyorum kalbim hazır mısın?

Evet hazırsın tam istediğim durumdasın.tamamen arınmışsın aferin sana
Asla dayanamam dediğim şarkıda donuk bi şekilde dinledik
Ne hüzün işgali nede dolan gözler
Aferin sana savaşı geçtin galip sen oldun
Ganimetinse yeni bir benlik kazanmak

Ve sen beklenen yar…
Yerin hazır
Arınmış bir kalp var artık
Sana adanmayı bekleyen
Vuslat ümidiyle dolu

Ama yinede
Kaybetme korkusu kavuşma sevincinden daha ağır basıyor…!

Bana kahve ısmarlamak ister misin? ☕