Yazı hakkındaki yorumun nedir?
Deniz Çevrili Ütopyam
Tunç denizlerin yüreğimdeki gelgitleriydi gözlerin
Uçurtmalara ısmarlardım sesini
Bazen susuşlarını getirirdi bana bazen koca bir hiç
Aşk derdim ben buna sadece aşk
Gün yüzüne çıkmayan gülüşlerini Marmara esir alırdı
Üzülmeyeyim diye geçmezdi hiçbir gemi anılarımızın üzerinden
Neden diye sorardım kendime mehtaba daldığım her gece
Derinliklere gömerdim senin için biriktirdiğim seni seviyorumları
Oysa gel desen gelecektim, derdi şair
Gel demeyeceğini bildiği halde
An sızıma çare olamazdı terk edilmiş limanlar
Nedensizce çekip gittiğin ütopyamızdan geriye kalan; ben ve ölü balıklar
Buğra Ayan & İsmail Usluer
