Elveda 2010’lu Yıllar

Gönül isterdi ki 2020’nin hemen ilk saatlerinde böyle bir yazı yazıp yayınlayayım veya 2019 bitmeden geçmiş yıla dair bir değerlendirme yapayım. Ama yok, üşengeçlik seviyesinde nirvana boyutuna ulaştığım için bilgisayarın karşısına geçip tuşlara basmak bile çok büyük bir iş gibi gözüktü gözüme. Şimdi de tamamen can sıkıntısından dolayı geçmiş yıla istinaden birkaç kelam edeyim dedim. Blog yazma işini kesinlikle bir düzene sokamayacağım sanırım.

Öncelikle şunu söylemek istiyorum, Müslüman yılbaşı kutlamaz klişesini lütfen artık bırakalım. Mevzuyu Müslümanlık boyutuna indirgeyeceksek şayet yılbaşı kutlamasından önce Müslüman’ın faize bulaşmaması, yalan söylememesi, hak yememesi gibi konuları halletmemiz gerektiğini düşünüyorum. Bana kalırsa bir önceki günden farkı yok, bir sonraki günden de farkı olmayacak.

Kendim için çok da kötü olmayan hatta yılın son zamanlarındaki bir takım olayları es geçersek gayet güzel bir yıl geçirdiğimi söyleyebilirim. Yılın daha başlarında 6 aylık iş arama serüvenim son bulmuş ve yeni bir işe başlamıştım. Hemen ardından yanındayken kalbimin çok farklı attığı insana açılabilme girişimlerim olumlu sonuçlar vermeye başlamıştı. Hatta planlarım dahilinde kendisine buradan da bir takım mesajlar göndermiştim vakti zamanında. Sonrasında istemesidir, nişanıdır derken evlilik hazırlıkları yapmaya başladık. Bu konuda müteşekkirim sana 2019.

2017-2018 yıllarında okuduğum kitap sayısında benden beklenilmeyecek seviyelere ulaşmama rağmen 2019’da bu durum içler açısı bir hal aldı. Sanırım 4-5 aydır Nutuk’u bitirmeye çalışıyorum. Bu yüzden 2020’de kendime bir hedef belirlemem gerektiğini düşündüm. 2020 sonunda en az 24 kitap bitirmiş olacağım. Bu konuya fazlasıyla önem veriyorum çünkü geç de olsa edindiğim bu alışkanlığı koruyamamak vicdan azabına sebep oluyor.

Kitap okuma hedefinin yanına düzenli blog yazmayı da ekleyelim mi? Eklemeleyim. Çünkü böyle bir şey yapamayacağımı biliyorum. Fakat şunu söyleyebilirim, 2020’de yazacağım hiçbir yazımda bir beklentim olmayacak. Okunup okunmadığı umrumda değil. Öyle ki yazılarımı bile sosyal mecralarda paylaşmak istemiyorum. (Bu yazıyı sosyal medya hesaplarımda görüp geldiyseniz aslında ne istediğimi anlamadığımı anlayacaksınız.) Sanırım ilk blog yazmaya başladığım günleri özledim.

Ülkem adına da birkaç güzel cümle kurmak isterdim ama söyleyebileceğim tek bir kelime var; zam. İnsanların refah içinde yaşadığı bir ülke hayal ediyorum, sonra aklıma coğrafya kaderdir sözü geliyor.

Tahminimce 2020 yılı benim için yorucu geçecek. Temennim tahmin ettiğimden daha yorucu olmasın.

Kapak görseli Danil Aksenov

Bana kahve ısmarlamak ister misin? ☕