…!
Vakit bir gece yarısı. Kimse yok Konya sokaklarında. Deli gibi koşmak istiyorum. Nereye gittiğimi bilmeden. Soluksuz kalana kadar koşmak istiyorum. Soşarken susacam ve ağlayacam. Yaşlar süzülecek yanağımdan. Sonra bir engel çıkacak karşıma yada ayağım tökezleyecek ve düşecem. Dizlerim kanayacak. Çamura düşecem belkide. Kalkarken kim tutacak ellerimden. İstemiyorum kimse kaldırmasın artık beni. Bırakın öylece kalayım düştüğüm çamurda. Yapayalnız bırakın beni gecenin sessiz karanlığında. Ben, gözyaşlarım ve kanayan dizlerim…
Bir çocuk olmak istiyorum kendi masalında kaybolan. Masallarda yaşam istiyorum. Ama ben Alice değilim. Harikalar diyarında olamam. Yasak mahalle o benim için. Giriş kapalı… Ama nereye gidecem ben. Çocuğum. Canım yandı bağıramadım. sustum! Bi neyse daha çektim. Ve derin bir off… Bir çocuk için yüküm çok ağır.
Ve uğursuz bir düşünce… Aklımdan çıkmak bilmeyen. Kene misali sinsice beni eriten. Korkağım ben. Herşeyden korkarım. Güçlü değilim artık. Herşeyi yine içime atma zamanı geldi. Kış yine suskunluk getirdi. Alıştım ama susmaya. Yapmadığım birşey değil ki. Hüzün yola çıktı. Yakında gelir diğerleride…
Offffffffffffffffffffffffffffffff….