Kahraman Tazeoğlu – Aşkımın Nefreti
Böyle gitmeseydin keşke
Sevmek hep böylemidir sende ?
Bir öncekini dağlayıp, bir sonrakine ağlarmısın hep?
İnsan hakettiği kadar anlatılır
Sana biraz cömert davranıyorum
Cümlelerim bir hayli büyük
Büyüktü açtığın yaralar
Bu yüzden dar geliyor bana satırlar
Hakkındı bu şiir
Ne yazsam yinede senin kadar olmazdı anlatım bozukluğum.
Ömürlük bir sevdayı tek bir gecede dalkavukça kovan bir kadınsın sen.
Daha ne söylememi istersinki ?
Cümlesi yetersiz ozanların yazamadığı
Kalemimin kan damlası
Aşkım’ın nefretisin sen.
N’olurdu yitirmeseydin kendini bu kadar bende.
Unutacak kadar onurlu olsaydın ya sadece
ya da hatırlayacak kadar kalsaydım sende .
Olmadı işte yapamadın yar !
Kalmayı bırak
Gitmeyi dahi beceremedin.
Suskunluğum kelime eksikliğimden değil
Bunca zaman uğruna değebilecek nefretleri topladım yerden.
Benim için kaybedilmiş ne varsa
Hepsi sendin
Herşeydin
Herşeyimi kaybettim…
Şimdi tek bir geceyle HERKESSİN sen !
Ne kadarda kolaydır aşk sen gibilere
Onlarcasına seviyorum demek
Elini eline sürmek
Nefesini nefesine düğümlemek
Oysa AŞK,
Biniyle bir defada ölmek yerine
Seninle bin defa ölmekti bende !
Cümlelerim anlamsız
Sen varsın ya ardında bu yüzden tanımsız.
Anlamını algılayacak kadar fikri hür biri olsaydın eğer
Kendini ihanetlere hapsetmezdin
Vurulmazdın böylece zindanlara.
Öyle bir nefret varki içimde
Seni tek bir geceyle sabah etmem,
Tek bir şiire söz etmem
ve tek bir resme çerçeve etmem
Sevgim kadar büyüktür nefretlerim
Öylece cümleleri ziyan etmem
Sana susarım ben sadece
Bilirimki aşkımın nefreti susarak büyür
Konuşarak küçülür içimde !
Şiir: Fadıl Serbest
Yorum: Kahraman Tazeoğlu