Kahraman Tazeoğlu – Bu Kaçıncı Yutkunuş

Bu kaçıncı yutkunuşum?
Terkedilmişlik avuçlarımda, Bunu haketmiyor hiçbir gitmezlik.
Sakın!! Arkana bakma..
Kalışlarında doyurmaz artık
Gittiysen.. Adam Gibi..!

Yüz üstü kalakaldım…

Bu kaçıncı yutkunuşum?
Ne intihar edecek gücüm var Ne yaşayacak kadar “BEN” kaldı!!!
Her Terkedişinde Ölecek kadar yaşamak, içimde silinmez Kan izleri bıraktı.
Sana yaktığım şiirler mideme oturdu

Bunu Haketmiyorum!..
Şimdi bir yangın kaldın avuçlarımda Şehir yanıyor…

Bu kaçıncı genzimi yakışın?
Boşuna Vicdanını atma bir köşeye!
Hani ile başlayan sorular sormayacağım
Yoruldum düşüp parçalanmaktan.
Gittiysen.. Adam Gibi…!

Suç ne Senin ne Benim
Yanlış ayakkabılarla yürüdük birbirimize!
Bu Kaçıncı Nefes alamayışım?
Gidişini nasıl tarif edeyim?
Sen gittin, ardından herşey gitti
İçime kaçmak istedim. Sesim gitti..
Kıyamet bir çığlık koptu, Kulaklarim düştü, Ayaklarım koptu sanki
Sürünmek istedim arkandan..
Sen giderken tırnaklarımı Gözlerime batırdım,
Seni bütün görmüşlüklerimi yırtmak istedim!..

Bu kaçıncı Kavruluşum közünde?
Farketmez artık Kalışlarında doyurmaz!
AŞKI ZORLA YAŞAYACAK KADAR DÜŞMEDİM BEN!!
GİTTİYSEN.. ADAM GİBİ..!
Şimdi benim için her kimsen?

EYVALLAH…

Şiir: Alıntı
Yorum: Kahraman Tazeoğlu