Kahraman Tazeoğlu – Parmak Uçlarındaki Cesaret

Senin yükün ağır altında ezilense ben.
Sen gözlerimden üşüyorsun
Ben bir çakımlık kelimenle tutuşuyorum.
Başlığa gerek yok. gelişmedeyim ben sense sonuçta
Adımı sorma Gözüm
Senleyken unutuyorum.

Senin siyahların aklanırken
Benim içimde bir yumak kent büyüyor.
Sokakların sessiz arsızıyım.
Eşkalin değil gölgen düşüyor yollarıma
Kayboluyorum….
“aşk yalnızlık”tı Gözüm ve bir bilsen nasıl yalnızım…

ellerimden girdiğin düşlerimin dalgın kuşkuları
gözlerimde ve sözlerimde şimdi.
bir çakımlık kelimenle tutuştur yine.
parmaklarınla yüreğinin cesaretini koy teraziye
can fitili için aradığın kibrit ağır basan kefede.
yokluk deme Gözüm
senin gölgen varlığa kanıt bende…

bende yağmurlar hiç dinmiyor.
ektiğin kelimeler içimde yeşeriyor.
küllerini ben topluyorum kimselerin dillerinden
aynandan yansıyan alev oluyorum.
hasret sen adındaki çıkmazım

yoruluyorum….

Senden gelen afetlere alışkınım ben.
Senin adımların yoklaşırken benim içim acıyor.
Bir volkan patlıyor gırtlağımda
Alev alev senin adın akıyor ciğerlerime.
Gözlerim sen sürgünü….
Bende vuslat ünlem yanılgılarının üç noktaya dönüşümü
Ahım kapalı bir zarf dudaklarımın arasında.
İçimin sesi bir çocuğun ağlayışındaki ürkeklikte gizli
Ölümse parmak uçlarındaki cesarette….

Şiir: Esra Soytürk
Yorum: Kahraman Tazeoğlu

Bana kahve ısmarlamak ister misin?

Bunları da okuyabilirsin
Yazı hakkındaki yorumun nedir?