Yazı hakkındaki yorumun nedir?
Kahraman Tazeoğlu – Vazgeçmek
n’oldu simdi?
vazgeçtim.
hayatin her resmine eklenmişliklere rağmen, ben vazgeçtim.
inadım inattı ya hani, istediğim her şeyi alırdım ya.
ben vazgeçtim.
artık inat da yok, sebat da. yoruldum demek, kaçmak olur.
kaçmak aksi yöne koşmaksa, ben sana doğru koşmak istemiyorum.
ama yoruldum, evet. sana koşmaktan, sonra kaçmaktan yoruldum.
sana kaçmaktan, sonra geri koşmaktan da yoruldum.
kartlar ortadaydı oyunun başında.
bir güzel sıralanmış, mis gibi kartlar masanın üstünde.
oynamayacaktık çünkü. her şey gayet açık.
olmaz olmaz, olur olurdu.
evetim evet, hayırın hayır. öyleydi çünkü.
-korktun mu?
+evet.
-korkma.
tuttun ya elimden, ben yürürüm. kime ne?
çiçekli yollar bitti önce. koca koca ağaçlara vardık.
yeşillikti, temiz hava derken..
önce yollar taşlandı. sonra yapraklar döküldü.
korkmadım ben yine.
“sen de korkma.”
sesim yankılandı ve gözlerim açıldı.
ne zamandır yalnızmışım ben o korkunç ormanın ortasında.
tuttuğum da kendi elimmiş işte.
e n’oldu peki simdi?
vazgeçtim.
bilinmeyenden, tadılmayandan vazgeçtim ben.
içim kırıldı, parçalar düşüp kayboldu okyanusta.
bir parça battı derinlere, çıkartamadım.
ama kapanır üstü yakında.
daha zamanı var.
önemli olan yarışmaktı ya.
koştum koştum ve vazgeçtim.
….
Şiir: Yusuf ile Züleyha
Yorum: Kahraman Tazeoğlu
