Kahraman Tazeoğlu – Yapraklar Son Baharı Soluyor
Yapraklar son baharı soluyor
Biz seni seviyorum derken öldük
Yüreğimiz aşkın çöllerinde biçare gezerken
Sevginin bağrını aradık,Orada can verelim diye
.
Biz aşkla sevdaydık
Kör kurşun taşıyoruz yüreğimizde
Her aşk soluduğumda yüreğime batan bir kurşun
Diyer adıyla ihanet
Saplanmış zalimin yüreğinden,yüreğime
..
Sıcaklığı sarmışken bedenimi,bedeninin
Öldür beni sıcaklığın kayıp olsun,Kahır dolu gecelerin
Ne sen kal geriye,nede aşkın kalsın
Yok olmuş bahar dallarının sararmış yüzü hürmetine,as
Senli bütün duygularımı,as
.
As da yerini bulsun
Ateş gibi düştü bağrıma bu yalnızlık
Kör eyledim sevme hissimi,sağır oldu sevdalara da
Sen ne körlüğümü gördün,nede sağırlığımı
Padişah oldum da yüreğinde,sağır sultan görmedi sessiz çığlıklarım
Senden geriye eyvALLAH kaldı bu Can/a
ALLAH büyüktür,üstü kalası bu sevdaya
ALLAH Büyüktür
Ne zannettin ki..?
Yüreğime nakşeylediğim bu aşka,
Söylenecek kelimelerin lügati değişti
Hangi kelime kifayetinden utanmaz ki
Hangi yol yolculuğuma baş eğmez ki
Ne yolu kalmış bu sevdaların,ne yordamı
İki kuruş
.kuruş çok gelir satılmış sevdalara
Bir sevda verene
. ihanet bedava
Yüreğimin dudaklarında kaldı,sahte öpücüklerin
Çok mu pahalıydı bu sevda
Ucuz bir aşka sattın
Dilsiz insanlar yorumlasın bu aşkı
Sağırlar dinlesin onları
Ben ise ücra bir köşede,hayallerimi asıyorum
Ağlayan darağaçlarında
Alt tarafı ölüyorum,bir daha sevmem merak etme
.
Bir daha sevmem
..
Merak etme
..
Şiir: Serdar Özyanız
Yorum: Kahraman Tazeoğlu