Onu düşündüğüm gecelerde kafamı ütüleme seanslarım çok vakit alıyor!
Beynimin her kıvrımında öyle güzel uzanıyor ki çırılçıplak,
insan adını anmaya utanıyor !
Canımı yakıyorum bile bile,
sürgündeyim,dündeyim ben hep onun beni siktir ettiği yerdeyim!
Bir savaş suçlusu gibi sorguluyorum ruhumu,
üzerinde sinek pislikleri dolusu, sarı bir ampul…
Odanın sıvası dökülmüş,duvarlarda kan,
gözlerimde dikenli teller…
Elektrikli sandalyeye oturtuyorum canımı,
bileklerimi sıkıyor anılarım,mor kesiyor aklım!
Bırak geçsin içimden akımı tüm şehrin;
o şimdi sevişirken bir başkasıyla gecenin bu saatinde,
söner odanın lambası ve durur…
Belki aklına düşerim o an,
belki içime yeniden uğrar be anne…

Hani et tırnaktan ayrılmazdı?
Peki avuçlarımda pıhtılaşmayan bunca kan da ne?
Şaşırdım!
Sen de mi yalancıydın yani anne?
Sus, şiir yaz deme!
Hah! Kim takar şu saatten sonra şiiri,
ben onu çok özledim be anne!

Oğuz Bal